---

ارسلان کاظمی بازهم به تیم ملی دعوت نشد. نمی‌دانم این‌که بازیکنی به تیم ملی کشورش دعوت نمی‌شود را چطور می‌شود بررسی کرد. من معتقدم آخر کار باید یقه‌ی سرمربی تیم ملی را بگیریم و بگوییم چرا فلانی را دعوت نکردی و در بهمان مسابقه نتیجه نگرفتی. مطمئن نیستم سرمربی که تیمش را به جام جهانی و بعد المپیک برده را چطور می‌شود بابت لیست مورد نظرش شماتت کرد. این حرف‌ها که تیم ملی شانسی به المپیک رفته هم دور بریزید. موفقیت شانسی فقط برای همان آدم‌های کوتوله‌ایست که برای منافع خودشان حاضرند صعود تیم ملی کشورشان به المپیک را هم لوث کنند. هیچ موفقیتی شانسی به دست نخواهد آمد. این را از هر آدم موفقی خواستید بپرسید.
بگذریم
ارسلان کاظمی مدت‌هاست درگیر دوستی خاله‌خرسه است. بازیکنی که تا همین چند سال پیش از تمرین آتلانتا هاکس به تمرین هیوستون راکتس می‌رفت و روی سر دوایت هاوارد دانک می‌زد اینقدر به جای تمرین و تلاش، روی عنوان‌های بی‌مایه‌ای مثل «سلطان دانک جهان» و دعوا با دیگران تمرکز کرد که یادش رفت برای پیشرفت باید بهتر و بیشتر تمرین کند. بازیکنی که روزی تیم‌های سخت‌گیر NBA را راضی کرده بود او را در ترکیب خود به لیگ تابستانی ببرند حالا برای برگشت به تیم ملی باید بازی جلوی نیروی زمینی را به عنوان کارنامه رو ‌کند. اصلا بیایید قبول کنیم شاهین‌طبع از کاظمی خوشش نمی‌آید یا مثلا آنطور که خاله‌خرسه‌های اطراف او می‌گویند اختلاف شخصی با این بازیکن دارد. مسئله‌ی من اینجاست چرا ارسلان به جای اینکه شاهین‌طبع را مجبور کند او را دوباره به تیم ملی دعوت کند، دنبال روی گروهی شده که قبلا هم ثابت کرده‌اند خیر و صلاحش را نمی‌خواهند و ضربه‌ها به او زده‌اند.
حامد حدادی را ببینید. به نظرم اگر شاهین‌طبع قرار باشد از کسی دلخور و ناراحت باشد، باید از حدادی باشد. مراحل آخر مقدماتی جام جهانی، حدادی برای دو بازی آخر به اردوی تیم ملی اضافه نشد. تیم ملی بدون او به ژاپن رفت و راهی جام جهانی شد. حالا بماند که خاله‌خرسه‌های دور کاظمی هیچ‌وقت به این مسئله اشاره نمی‌کنند که تیم ملی بدون حدادی به جام جهانی رفت. حدادی اما قابل خط زدن نیست. این مسئله هم هیچ‌ربطی به وزیر و وکیلی که خودشان را یک روزی وسط این ماجرا انداختند ندارد؛ حدادی بهترین بازیکن ایران است و نمی‌شود دعوتش نکرد به همین سادگی. همین حالا آمارش در چین را ببینید. نمایشش در جام جهانی را ببینید. نمایش فصل قبلش را ببینید. حدادی خودش را در موقعیتی قرار داده که اگر ناز کند هم نازش خریدار دارد و باید داشته باشد.
ارسلان که تازه به ایران برگشته بود همین خاله‌خرسه‌ها دورش را گرفتند و کارش را به جایی رساندند که سر از نیروی زمینی درآورد و حتی یک مدت سر نخواستنش دعوا بود. از یکی شنیدم فامیلش را فرستاده‌اند فدراسیون با مشحون دعوا کند سر مسئله‌ی خدمت ارسلان. به جای اینکه مسیر همیشگی بسکتبالی‌ها را طی کند. نتیجه شد یک فصل راه رفتن در زمین با لباس نیروی زمینی. مسیر رو به پایین ارسلان از همین‌جا شروع شد. رفت چین ولی اینقدر معمولی بود که مشتری نداشت. حتی در برگشت به ایران هم خبری از پیشرفت و نمایش‌هایی که نشود روی آن‌ها قلم قرمز کشید نبود. به جز همین خاله‌خرسه‌ها که برایش القاب بی اهمیت می‌سازند و فکر می‌کنند «جامعه‌ی بسکتبال» هستند و آن چند نفر فامیلش که در اینستاگرام زیر پست‌های ما کامنت می‌گذارند کسی نمی‌تواند از یک سال و چند ماه اخیر ارسلان دفاع کند؛ آن‌قدر از بقیه‌ی هم‌پستی‌هایش بالاتر نبوده واقعا. او بازیکن خوبی بود. می‌تواند هنوز هم باشد چون باهوش است و بسکتبال را بیشتر از خیلی‌های دیگر بلد است. ارسلان اگر خاله‌خرسه‌هایی که باعث شدند یک دوره‌ای با بچیروویچ به مشکل بخورد و حالا همین داستان را تکرار می‌کنند را از دور خودش دور کند و روی تمرین تمرکز کند، حتما به جایی می‌رسد که شاهین‌طبع لجوج را هم راضی کند؛ نه شاهین‌طبع را بلکه هرکس سرمربی تیم ملی باشد.
مهران حاتمی که قبلا هم گفتم سورنا را در بسیاری از موارد از سر گشاد دستش گرفته و در آن می‌دمد با یک سایتی به نام «جی پلاس» مصاحبه کرده و گفته حتی دشمنان کاظمی هم می‌دانند او بازیکن توانمندی است. آقای دکتر! من از شما خواهش می‌کنم برای ارسلان دشمن نسازید. نمی‌دانم چرا فکر می‌کنید کسی با ارسلان دشمن است ولی خواهش می‌کنم دست از سر این بچه بردارید.