ترکیب تیم مهرام در این بازی بدون حضور پوزیشن پنج تخصصی و با دو گارد راس در کنار صمد، ترکیب خوب و ایده آلی برای شروع بود. بالطبع آبادان تحت تاثیر این ترکیب با سه گارد، یک سنتر و یک فوروارد بیشتر انفعالی عمل کرد. حسن‌زاده و سهراب نژاد در ترکیب اولیه کنار هم قرار نگرفتند.

موردی که در ابتدای بازی به چشم می‌خورد، باتوجه به اینکه بازی پنجم این دو تیم بود کاملا در ابتدا نسبت به استراتژیهای اجرایی اشراف داشتند و این باعث توپهای از دست رفته دو تیم شد. لازم به ذکر است که مهرام در ابتدا با بازی «فلکس» و در بازیهای انتقالی بیشتر از بازی «یو یو» یا «ساید پیک و رول ادامه دار» تلاش در بهم ریختن دفاع آبادان کرد.
آبادان بیشتر تایم مسابقه را به این شکل دنبال کرد: بازی پیک و رول از بالای قوس، انجام بک اسکرین برای بازیکن رول کننده و در نهایت فضا سازی مناسب برای بازیکنی که بک اسکرین داده و به اشتراک گذاشتن توپ.
آبادان با این شرایط نسبتا موفق هم بود. مهرام در ادامه با بازی «پیک و پاپ» توسط سامرز و بعضا پیک و رول توسط مسعود سلیمانی، ایجاد موقعیتهای مناسبی داشت.

در کنار استراتژیهای اتخاذ شده، خلاقیت بازیکنانی مانند کامرانی و حسین‌زاده تکمیل کننده بازی تیم مهرام بود؛ اما آبادان دارای هماهنگی بهتر و برتری نسبی در کوارتر اول بود. ضمنا بازی امیر صدیقی در ابتدای بازی خطرات متعددی ایجاد کرد و تنها نکته منفی که تیم آبادان در اجرای بازی پیک و رول داشت، انجام ندادن رولهای با عمق زیاد و عدم پافشاری به این بازی بود که باعث شد مهرام در دفاع، کمتر در موقعیت جا به جایی‌های مکرر در دفاع قرار بگیرد.

نکته قابل تامل، انجام بازی به شکلی بود که هر پنج بازیکن دو تیم در پوزیشن پیرامونی و به اصطلاح حمله نعل قرار می‌گرفتند که باعث ایجاد فضای مناسب برای بازی «آیزولیشن» بود. همچنین به دلیل ایجاد فضاهای خالی نفوذ، شرایط مناسبی برای ریباند حمله مهرامی‌ها فراهم کرد که نسبتا در ایجاد موقعیت شانس مجدد موفقتر از آبادانی‌ها بودند. همین امر باعث کسب امتیاز بالا در نیمه اول بازی بود.

جریان بازی در کوارتر سوم با نفوذ مهرام در نقطه‌های استراتژی دفاعی، پاس بیرون و ایجاد فضای مناسب برای شوتزن‌ها به خصوص سامر پیش رفت؛ اما هماهنگی مناسب و صبوری بازیکنان آبادان، کفه ترازو را به سمت آبادان سنگینتر کرد.
انجام بازی «اسپین اسکرین» یا همان بازی پیک و رول در «اسلاوت اسپاتها» و انجام پیک پشت برای اسکرینر باز هم شرایط چرخش توپِ مناسبی برای آبادانی‌ها فراهم کرد.
ضمن اینکه بازی حمله ثانویه و استفاده از موقعیت‌های مناسب، مهرام را در شرایط سخت دفاعی قرار داد.

بازی آبادان با چهار گارد در مقطعی از بازی در دستور کار بود که همین مساله شرایط ریباند مناسبی را برای مهرامی‌ها ایجاد کرد. این اتفاقات، مهرام را به نزدیکترین اختلاف ممکن رساند: بازی خلاقانه مهدی کامرانی، پرتابهای موفق حامد حسین‌زاده و سامرز، بازی‌های پیک و رول کامرانی پس از حضور آرمان زنگنه و همچنین نفوذهای کامرانی
هر چند باز هم بازی‌های آرن داوودی و سعید داورپناه، کفه ترازو را به سمت آبادان سنگین‌تر کرد تا جایی که اختلاف هشت و نه امتیازی ایجاد شد.

با بیرون رفتن صمد از بازی، خطر حمله مهرام چند وجهی‌تر شد و شرایط برای آبادان سختتر و دفاع پر اشتباهتر شد.
بازی خلاقانه و دفاعی مهرام که کاملا با پیش بینی حرکات بعدی آبادان صورت گرفت، باعث شد که تایم حمله آبادان بالا رفته و توفیقی در شوتها نداشته باشند، همین موضوع مهرام را پیش انداخت.

در یکی دو حمله آخر با توجه به انجام دفاع «سوئیچ»، نفوذ مناسب و استفاده مناسب از پرتابهای پنالتی، برتری مهرام رقم خورد؛ اما نکته قابل تامل این بود که آبادان برخلاف استراتژی‌های قبلی خودش، خیلی کمتر از رول عمقی بازیکنان سنتر استفاده کرد و همین امر باعث شد که هیچ جابه جایی در دفاع مهرام اتفاق نیافتد.
به این ترتیب برخلاف بازیهای گذشته، تعداد بازیکنان پنج خطایی مهرام به حداقل رسید و این ثبات حضور نفرات در اکثر طول بازی موجب پیروزی مهرام شد.

در هر صورت عدم حضور حسن‌زاده باعث شد که شرایط بازی نزدیک به سبد و در نتیجه عکس العمل دفاع در اثر حضور بازیکنان رولر نباشد، همچنین ایجاد موقعیت مناسب برای بازیکنان پیرامونی در لحظات حساس بازی برای آبادان اتفاق نیفتاد.
در پایان بازی در خور تحسین، هماهنگی خارق العاده بازیکنان آبادان و همچنین اعتماد به سایر همبازی‌ها در جریان بازی، درس بزرگی بود که تیم آبادان به بسکتبال ایران داد.