---

به گزارش ۳ ثانیه؛ تیم ملی بسکتبال جوانان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا با وجود غیبت تیم‌های اقیانوسیه به جمع چهار تیم برتر صعود نکرد و سهمیهٔ جهانی نگرفت. جوانان ایران در یک چهارم نهایی این مسابقات با نتیجهٔ ۶۶ بر ۶۵ مقابل کره جنوبی شکست خوردند.
صفاعلی کمالیان در پاسخ به سوالات ۳ ثانیه، عملکرد تیم جوانان ایران را مقابل کره جنوبی و مجموع مسابقات ارزیابی کرد.
 
ارزیابی شما از عملکرد تیم در دفاع و حمله؟
بنظر من و به‌طور کلی تیم جوانان تقریبا مثل بقیهٔ تیمهای ملی رده‌های مختلف و البته باشگاهی، در حمله از نظر فضاسازی و در دفاع از نظر انفرادی (چه بر روی بازیکن با توپ و چه در موقعیت پوششی) و دفاع پیک‌اندرول دچار مشکلات محسوس بود.
اگرچه در طول ۳ مسابقهٔ اول که همگی با نتایج نزدیکی باتمام رسیدند، بنظر می‌رسید که شاید عملکرد دفاعی (با دریافت کمتر از ۷۰ امتیاز از حریفان) بهتر از عملکرد در حمله (کسب کمتر از ۷۰ امتیاز) باشد؛ اما واقعیت اینست که عملا در جریان مسابقات دوم (در برابر ژاپن) و سوم (مقابل کرهٔ جنوبی) به‌طور قریبا مشابهی، تغییر نوع دفاع باعث پوشش ضعف در موارد پیش‌گفته شد و تیمهای حریف باین دلیل از کسب امتیازات بیشتر بازماندند (که در مقابل ژاپن باعث برد و در برابر کرهٔ‌جنوبی منجر به پیروزی نشد).
نکتهٔ جالب اینست که برخلاف اعتقاد متداول، انجام دفاع جاگیری در برابر تیمهای شوتزنی مثل ژاپن و کرهٔ جنوبی باعث چرخش جریان بازی به نفع تیم ملی جوانان ایران شد. یعنی دفاع جاگیری می‌تواند در برابر تیمهای شوتزن هم نتیجه‌بخش باشد که البته نکتهٔ جدیدی نیست.
 
نظرتان درباره پایان بازی مقابل کره جنوبی چیست و اینکه بهتر بود چه تصمیمی برای آن لحظات گرفته می‌شد؟
در پایان بازی با کرهٔ جنوبی متأسفانه چندین اشتباه انفرادی باعث از دست رفتن توپ و همینطور عدم استفاده از موقعیتهای ایجاد شده در حمله بود که بعضا موجب کسب امتیازات آسان برای تیم کرهٔ جنوبی گردید.
مجددا ضعف در فضاسازی و تعجیل برای کسب امتیاز در تیم ایران کاملا مشهود بود.
در دفاع هم چند موقعیت با اشتباه بازیکنان در گردشهای دفاعی باعث کسب امتیاز حریف در دقایق پایانی بود.
در مجموع بنظر می‌رسید که با توجه به زمانهای استراحت درخواستی برنامه‌ها به‌طور دقیق اجرا نمی‌شدند.
 
ما در دو مسابقه (مقابل ژاپن و کره جنوبی) روند شبیه هم داشتیم. اینکه عملکرد در نیمه اول ضعیف بود و بعد تغییراتی ایجاد می‌شد، ممکن است به دلیل آنالیز ضعیف حریفان قبل از مسابقه باشد؟
به‌طورکلی هدف از تحلیل و شناسایی حریفان، دریافت اطلاعات دقیق در مورد آنان است اما چگونگی استفاده از این اطلاعات الزاما بعهدهٔ افرادی که در این زمینه فعالیت می‌کنند نیست، باین معنی که طراحی استراتژی و روشهای مقابله با حریفان تنها بر پایهٔ شناسایی آنها انجام نمی‌شود. به‌هرحال گویا جمع‌بندی کادر فنی بر این بود که در نیمهٔ دوم این دو بازی با تغییر دفاع حریفان را تحت فشار قرار دهند (تلویحا با مخفی نمودن ضعفهای دفاعی خود) اینکه شاید اگر در سایر زمانهای مسابقه از این تغییر روش دفاعی استفاده می‌کردند باعث برد می‌شد، سؤالی است که حتما کادر فنی به آن فکر کرده و بر آن اساس تصمیم‌گیری کرده‌اند.
 
در مجموع سه بازی، نقاط قوت و ضعف بازیکنان و بازی تیم از نظر شما چه بود؟
در ۳ بازی اول دو روند در عملکرد تیم ملاحظه شد. مسابقهٔ اول به‌طور کلی با پیشتازی تیم ایران پیش‌می‌رفت اما در نهایت پیشتازی حریف در اواخر مسابقه باعث پیروزی تیم لبنان شد، در مسابقه‌های دوم و سوم حریفان در نیمهٔ اول پیشتازی قابل ملاحظه‌ای داشتند اما در نیمهٔ دوم تیم کشورمان به بازی برگشت.
در این ۳ بازی ۴ بازیکن بخش عمده‌ای از زمان مسابقه (هر یک بین ۳۰ تا ۴۰ دقیقه) را در زمین بودند.
یک نکته اصلی از نظر من این بود که با توجه به نزدیکی نتایج در مسابقات اول تا سوم تیم جوانان ایران، پرتابهای آزاد از اهمیت بسیاری برخوردار بود که متأسفانه از آنها به‌خوبی کسب امتیاز نشد. به‌طور مثال در مسابقهٔ حساس با کرهٔ جنوبی که با ۱ امتیاز اختلاف به سود حریف تمام شد، تیم ایران از ۱۳ پرتاب آزاد فقط ۵ پرتاب موفق داشت در حالیکه کرهٔ جنوبی تمام ۶ پرتاب آزاد خود را بثمر رساند. با توجه به نزدیکی نتایج، اینکه درصد پرتاب آزاد ۴ بازیکن گفته شده در مسابقات اول و سوم (که تیم ملی جوانان در آنها باختند) کمتر از ۳۰ و ۴۰ درصد بود نکته‌ٔ قابل توجهی است. در مسابقه با ژاپن که همراه با برد تیم جوانان ایران بود، درصد پرتابهای آزاد حدود ۶۴ درصد بوده است.
نکات مثبتی که بنظرم جای تأمل دارند اینست که به‌طور مشخص این تیم مانند تیم ملی نوجوانان از بازیکنان شایسته و بسیار با استعدادی تشکیل شده است. دیگر اینکه قابلیت بازگشت به بازی و جبران عقب‌ماندگی از نظر امتیازی در مسابقات دوم و سوم برای جوانان کشورمان بسیار قابل توجه بود.
در خاتمه ذکر یکی دو نکته را ضروری می‌دانم، اول اینکه با توجه به عدم صعود تیمهای ملی نوجوان و جوانان به مسابقات جام جهانی ضروریست بازیکنان این تیمها همچنان تحت پوشش فدراسیون قرار داشته و تا حد امکان مسابقات سطوح بالاتر را از طریق مسابقات دوستانه در اروپا تجربه نمایند.
همینطور پیشنهاد می‌کنم بعنوان یک آموزش، کادر فنی هر دو تیم نوجوانان و جوانان تجربیات خود از آماده‌سازی تیم خود، حضور در مسابقات و همچنین عملکرد سایر تیمها طی گزارشی به‌صورت کتبی و یا حضوری در اختیار مربیان رده‌های سنی پایه در سراسر کشور قرار دهند.