---

به گزارش ۳ ثانیه؛ فریده هادوی که در دوران ممنوعیت بازی با حجاب در بسکتبال دنیا به عنوان سرمربی تیم ملی بسکتبال زنان ایران فعالیت داشت، حالا به عنوان مدیر تیم‌های ملی بسکتبال زنان بر کار تیم‌های رده‌های مختلف نظارت می‌کند. هادوی به سوالات ۳ ثانیه درباره تیم‌های ملی بسکتبال زنان پاسخ داد:

تیم دختران زیر ۱۶ سال به تازگی نایب قهرمان دسته ب آسیا شد. ارزیابی شما از عملکرد این تیم چیست؟
به نظرم ارتقا درجه و عملکرد پیش رونده‌ای داشتند که قابل تحسین است. تیم نوجوانان سومین باری بود که در مسابقات دسته ب آسیا شرکت می‌کرد. توجه داشته باشیم که وقتی از بازیکنان ۱۶ ساله صحبت می‌کنیم، هر بار اعزام آنها در واقع اولین بار است. تغییری هم که در این تیم ایجاد کردیم، اعزام یک کادر کاملا تخصصی برای اولین بار بود. این کار در آینده هم ادامه خواهد داشت و تقسیم وظایف به صورت تخصصی، عامل موفقیت تیم می‌شود.
 
منظورتان از کادر تخصصی چیست؟
گاهی در کادرفنی می‌بینید که چند فرد متمایز همه یک تخصص دارند و شمار افراد دارای تخصص یکسان، تضمین موفقیت نیست. الان یک نفر سرمربی است و برای کار آنالیز، بدنسازی و تکنیکال کوچ که کار فنی را دنبال می‌کند، افراد متخصص همراه تیم اعزام شده‌اند. این نگاه تخصصی بدعت است.
 
تیم ملی بزرگسالان در چه وضعیتی قرار دارد؟
النی کاپوجیانی سرمربی این تیم از مربیان برجستهٔ یونانی است. النی آدم توانمندی در کار مربیگری است و در باب آموزش هم فعالیت‌هایی انجام می‌دهد. علاوه بر اینکه با نگاه یک کوچ، تیم را رهبری می‌کند، روی سبک بازی بازیکنان هم کار می‌کند و در تلاش است که بازی آنها را به‌روز کند.
آخر هفته یک بازی تدارکاتی با تیم بزرگسالان اردن در این کشور داریم و حدود ۱۵ مرداد با تلاش آقای داوری در تورنمنت ویلیام جونز شرکت می‌کنیم. این مسابقات به عنوان بازی‌های تدارکاتی برای مسابقات دیویژن B آسیا است و تیم ملی بعد از ویلیام جونز به طور مستقیم راهی بانکوک (محل برگزاری مسابقات دسته ب آسیا) می‌شود. امیدوارم نتایج خوبی هم بگیریم و به دیویژن A صعود کنیم.
 
اسامی تیم ایران نوین هم همزمان با تیم بزرگسالان اعلام شد. چنین تیمی تشکیل شده است و کادرفنی مجزا دارد؟
تیم ایران نوین مانند تیم امید فوتبال است. فعلا همه تمرکز ما روی مسابقات کاپ آسیا است و فرصتی برای رسیدن به تیم ایران نوین وجود نداشت. به مرور هر کدام از این تیم‌ها در جای خود مورد توجه قرار می‌گیرد. فعلا کادرفنی مجزا برای آن وجود ندارد. اگر قرار شد که کار این تیم شروع شود، کادرفنی آن هم رسما اعلام می‌شود.
 
درباره تیم بزرگسالان شنیده‌ایم که النی به دنبال بازیکنان پست یک و پنج است و در این زمینه مشکل داریم.
آن کسی که این حرف را زده، سوگیری دارد. اگر کسی در تیم ملی هست یا بعدا اضافه شده است، به این دلیل بوده که سرمربی می‌خواهد ظرفیت‌های همه ایران را ببیند، نه اینکه مشکلی در پست یک و پنج باشد و با آمدن روژانو محمودی و سمانه طغیانی حل شود. ما فقط به سرمربی گفتیم که چند بازیکن هم در بعضی لیست‌ها بودند و اگر می‌خواهید این بازیکنان را ببینید.
 
فکر می‌کنم اشاره شما در مورد سوگیری به یکی از بازیکنان باشد که این دوره دعوت نشد.
اردوی قبلی تیم ملی که در سال ۱۴۰۱ برگزار شد، به بازیکنی (با تاکید بر اینکه لزومی به نام بردن نمی‌بینند) چند بار گفتیم که بیا و تیم به شما احتیاج دارد، تحویل نگرفت. زمانی هست که تیم به یک بازیکن احتیاج دارد، آن بازیکن هم باید بیاید و درباره شرایط خود صحبت کند، نه اینکه آدم انتخاب کند که وقتی اعزام نیست، همراه تیم نباشد یا در زمان مربی ایرانی نیاید؛ اما جایی که مربی خارجی هست، او هم باشد. شاید چنین مسائلی باعث شود که بعضی بازیکنان دور شوند.
من همه تلاشم را می‌کنم که حق همه بازیکنان داده شود. بیش از ۲۰ سال در تیم ملی بوده‌ام و قراردادی با باشگاه‌ها نبستم، فقط به این دلیل که حق کسی پایمال نشود. همیشه بین نیروی انسانی و سرمایه‌های انسانی تفاوت می‌بینم. به نظرم این بچه‌ها، ثروت و سرمایه‌های بسکتبال هستند. هر چند اگر کسی مسیر اشتباهی رفته باشد، ممکن است که من هم نتوانم کاری انجام دهم. آن زمان بعضی بازیکنان حتی جواب ندادند که به اردو می‌آیند یا نه. اگر آن موقع مسائلی داشتند، مطرح می‌کردند تا حل کنیم، نه اینکه همه چیز تا همین دو هفته پیش مسکوت بماند.
 
به هر حال مشکل امکانات وجود داشته و حتی در این دوره از اردوهای تیم ملی هم شنیدیم که بازیکنان مجبور به استفاده از دوش آب سرد بودند.
وقتی که شما وظیفهٔ رسانه را برعهده دارید، باید بدانید که قاضی نیستید و فقط باید حقایق را انتقال دهید. وقتی مجموعه ورزشی آزادی چند روز دچار اشکال فنی می‌شود، اگر اردوی پسرها هم بود، شاید با همین مشکل روبرو می‌شدند. قصد دفاع و توجیه ندارم؛ ولی برای اینکه باشگاه‌ها و بازیکنان بتوانند انتخاب بهتری داشته باشند، پلتفرمی به عنوان تیم ملی کشور وجود دارد. همه تلاش فدراسیون این است که آن پلتفرم بهترین باشد. حالا اگر در شرایطی قرار بگیریم که همه چیز آماده نیست، رئیس فدراسیون ممکن است بگوید که من فقط یک اردوی پسران را برگزار می‌کنم؛ ولی زمانی که شما تعداد تیم‌های خود را بیشتر می‌کنید، بیشتر هم در مظان اتهام قرار می‌گیرید.
 
علاوه بر انتخاب مربی خارجی که اتفاق خوبی برای بسکتبال بانوان بود، چند مربی ایرانی هم کنار او انتخاب شدند. این انتخاب‌ها بر چه اساس بود؟
وقتی یک مربی از خارج کشور می‌آید، شناختی از مربیان ما ندارد. ما هم براساس شخصیت حقوقی افراد می‌گوییم که داشته‌های ما این است. سروه ضرغامیان مربی قهرمان باشگاه‌های ما به عنوان سرمربی تیم زیر ۱۶ سال انتخاب شد. نیکا بیک لیک لی مربی تیم‌های ملی سه نفره بود و شایسته متشرعی هم آخرین سرمربی تیم ملی بزرگسالان بوده است. بنابراین قضیه کاملا منطقی بوده و هیچ بحث احساسی در انتخاب مربیان وجود نداشت.
 
زمانی در مصاحبه‌ای که داشتیم، شما موافق حضور مربیان مرد در تیم‌های ملی زنان نبودید.
من اتمسفر فکری آن بحث در ذهنم نیست. به طور کلی می‌گویم که یکی از کاستی‌ها در تیم‌های ملی زنان، تجارب فراملی است. از طرفی اگر کمکی از مربیان آقا گرفته می‌شود، باید فراتر از مربیان ما باشند یا خلائی را در کار تیم پر کنند. یکی از این موارد بدنسازی بود که خانم بدنساز در حوزهٔ بسکتبال نداشتیم. اینجا از ایده‌های یک مربی بدنساز آقا استفاده شد. خانم شیوا خرمشاهی در کلاس‌های بدنسازی جزو شاگردان ممتاز بوده و همسر او هم در این حوزه کار می‌کند. خود ایشان توانایی دارد؛ اما برنامه‌ها را با همسرش هم چک می‌کند. مطمئنا خرمشاهی در آینده با این تجربیات در کنار هماهنگی برنامه‌ها با النی کاپوجیانی به شرایطی می‌رسد که داده‌های خود را به دیگران هم انتقال بدهد.
 
پس در کل مخالف مربیان مرد نیستید؟
اگر مثلا کسی بوده که خیلی توانمندتر از مربی زن تیم ملی نبوده است، حالا هم موافق نیستم.
 
یکی از اتفاقات بد این بود که بسکتبال بانوان به بازی‌های آسیایی اعزام نمی‌شود. شما موافق بودید؟
دنیای ورزش در حال صنعتی شدن و پیش رفتن به سمت مسائل اقتصادی است. من اگر جای وزیر ورزش بودم و برای اینکه یک جمعیت آکادمیک دوستدار بسکتبال و طبقات مرفه و نیمه مرفه طرفدار بسکتبال را جذب کنم؛ دیگر به مدال فکر نمی‌کردم. فایدهٔ اعزام چهار نفر به بازی‌های آسیایی این بود که بسکتبال تسری پیدا می‌کرد و شور و اشتیاقی در جامعه بسکتبال ایجاد می‌کرد. نمی‌دانم چرا تیم‌هایی مثل هندبال و فوتبال یا فوتسال اعزام می‌شوند؛ اما بسکتبال سه نفره را نمی‌فرستند. اعزام این تیم یک استراتژی زیرکانه بود و می‌توانست مفید باشد.
وزیر ورزش از قهرمانان اسبق ورزشی و استاد دانشگاه است. خودشان می‌دانند که چه چالش‌هایی در اقیانوس ورزش وجود دارد و ما فقط روی اقیانوس را می‌بینیم. شاید بسکتبال سه نفره از نظر هویتی با بسکتبال کلاسیک تفاوت داشته باشد؛ ولی تا عامه این فرق را بفهمد، ما از حضور خود و جذب مخاطب، استفاده برده‌ایم.
 
نکته دیگری هم درباره تیم‌های ملی زنان هست که بخواهید انتقال دهید؟
بحث جایگاه مدیر تیم‌های ملی خیلی جا نیفتاده است. خیلی ارزشمند است که نگاه تسلسلی بین رده‌های سنی با این پست ایجاد شود. یکی از کارها این است که سبک بازی تیم ملی بزرگسالان را به رده‌های ۱۶ و ۱۸ سال و بعدها به رده‌های پایین‌تر انتقال دهیم. در واقع ایجاد این پست، حاکم شدن سبک و سیاق سیستماتیک در بسکتبال است. حالا ممکن است کار تداوم داشته باشد یا آقای داوری در آینده ببیند که نیازی به آن نیست، چون به هر حال استراتژی کارها با ایشان است.
من اگر همچنان حضور داشته باشم، نگاهم این است که بعد از اتمام مسابقات کاپ آسیا ببینیم که چطور پازل‌ها سر جای خود منظم می‌شوند.