مهرشاد عبادت کار؛

با مشاهده دیدار کوچین آمل (تیم ملی جوانان) و نیروی زمینی به یاد مسابقات سطح پایین آموزشگاهی افتادیم. ترن اورهای فراوان، درصد پایین پرتاب‌های سه امتیازی و منطقه‌ای، خطاهای بی‌مورد و… دلالت بر کیفیت پایین این دیدار داشت. واقعا اصرار بر اینکه تیم نیروی زمینی هر ساله حتما باید در لیگ برتر تیمداری کند، چیست؟ تیم فوتبال نیروی زمینی بعد از سقوط به لیگ یک، امسال در لیگ دو تیمداری می‌کند؛ حالا چه اشکالی دارد تیم بسکتبال آن نیز در لیگ‌های پایین‌تر، سربازان را مورد حمایت خود قرار دهد؟

 

تا وقتی ساز و کار مشخصی برای صعود و سقوط تیمها نباشد لیگ برتر سال به سال بیشتر از قبل افت خواهد کرد و در نتیجه تیم ملی بسکتبال کشورمان مقابل تیم درجه سوم عربستان به زحمت می‌افتد و به سوریه می‌بازد.

 

امسال در هفته‌های ابتدایی لیگ، مهرام با اختلاف ۶۹ امتیاز آینده سازان را مغلوب خود کرد و شیمیدر با اختلاف ۴۰ امتیاز نیروی زمینی را مغلوب کرد. آیا واقعا بازیکنان ملی پوش با چنین مسابقاتی می‌خواهند مهیای بازیهای المپیک شوند؟ همین افت و عدم آمادگی باعث باخت به سوریه بعد از سالها می‌شود.

 

کیفیت بیشتر بازیهای لیگ برتر امسال و اختلاف فاحش بین تیمها بار دیگر صحه بر این می‌گذارد که فدراسیون بسکتبال بدون هیچ نگاه فنی و کارشناسی شده‌ای در فصل جاری تعداد تیم‌های لیگ برتر را افزایش داد.

 

چرا تیم‌هایی مثل پدافند، آینده سازان، هیات خوزستان یا همین دو تیم کوچین و نیروی زمینی حتما باید در لیگ برتر حضور داشته باشند؟

 

بسکتبال ایران و لیگ برتر آن ظرفیت بیشتر از هشت یا نهایتا ده تیم را ندارد و این مسئله‌ای است که بارها ثابت شده است، بنابراین خطاب به فدراسیون می‌گوییم که خواهشا شأن لیگ برتر ایران را حفظ کنید.

تیمی که با اختلاف هفتاد امتیاز می‌بازد و فقط چهل امتیاز می‌آورد به لیگ برتر بسکتبال ایران دهن کجی کرده است!