اگر مولتی کافه مقابل گرگان برنده میشد، خودشان و کنکو به پلی آف صعود میکردند. حالا که باختند، گرگان در رده سوم قرار گرفت، امتیاز ما و کنکو یکی شد. از آنجایی که ما رفت و برگشت، کنکو را برده بودیم، حالا به پلی آف صعود کردیم.
خیلی شیرین است. خوشحالی من بیشتر از این است که بازیکنان کم تجربهای داشتیم، تحت فشار مالی بودیم و اسپانسر نداشتیم. خودمان و خانوادهها بسیج شدیم و این تیم را وارد لیگ کردیم. آکادمی ما بازیکن ساز است و اگر تیم نمیدادیم، این نسل از بازیکنان با استعداد سوخت میشد.
من راضی بودم، اگر هم جایی بد بازی میکردیم، به دلیل کم تجربگی بازیکنان بود. آنها تا به حال در بالاترین سطح کشور بازی نکرده بودند. مشکل دیگر هم این است که تیم ما سنتر ندارد. روزی که شوتها گل میشود، اوضاع خوب است. روزی که شوتها گل نمیشود، از آنجایی که ریباند هم نداریم، واقعا تاثیرگذار است.
فقط یک بازیکن ۲۲ ساله و یک بازیکن ۲۸ ساله داریم. در واقع تیم ما رده جوانان و امید محسوب میشود. بازیکنان ما با وجود اینکه کم سن و سال هستند، بهترینهای کشور هستند. آنها از رده مینی بسکتبال شاخص بوده اند. با وجود اینکه شرایط سخت بود، هر روز تمرین داشتیم و تمرین زیاد در بازیکنانی با این سن و سال واقعا جوابگو است. سال بعد همین بازیکنان میتوانند پدیدههای لیگ شوند، همانطور که بازیکنانی مثل کیمیا یزدیان، نگین رسولی و شادی عبدالوند قبلا از تیم ما به لیگ معرفی شدند. نگین رسولی برای مثال سال اول ورودش به لیگ برتر پدیده شد و حالا در تیم مهرام یک وزنه است.
عسل معصومی از بازیکنان تاثیرگذار تیم در همان بازی اول با مصدومیت ACL مواجه شد. آیلین حیدری بازیکن بلندقامت تیم را هم به دلیل سوختگی، یک ماه در اختیار نداشتیم. حیدری در زمان تولدش، بادکنکهای هلیومی گرفته بود که با گاز شهری پر شده بود و با حادثهای که پیش آمد، دست و صورتش سوخت. حالا هم با پانسمان بازی میکند.
اگر اوضاع تیم ما اینطور نبود، قطعا بازیکنان باتجربهتری را برای پلی آف استفاده میکردیم و بازیکنان جوان بازی نمیکردند. حالا که شرایط تیم ما این است، بازیکنان میتوانند بهترین استفاده را از این شرایط داشته باشند. در تیمی با این رده سنی هم مشخص نمیکند، ممکن است بترسند و ممکن است خیلی خوب بازی کنند.
لیگ امسال خیلی خوب برگزار شد. به نظرم از سالهای قبل در سطح خیلی بالاتری برگزار شد و این به پیشرفت بسکتبال کمک میکند.