---

یادداشت از سجاد فرخی؛
شب زشت و زیبای بسکتبال برای مهرام تهران و شهرداری گرگان، تبدیل به شب آرزوهای بسکتبال شد. جایی که بی‌شک هر خانواده‌‌ای که یک بسکتبالیست داشتند، همگی طرفدار بسکتبال شدند.
دیشب از آن شب‌هایی بود که فارغ از نتیجه، بسکتبال پیروز شد، نه بخاطر حضور ستاره‌هایی که سوسو می‌کردند، نه بخاطر بازی سراسر تکنیکیِ بازیکنانی که اشتباه کم نداشتند، نه بخاطر تاکتیک‌های متنوعی که بکار گرفته شد که نشد، بلکه بخاطر ذات تسلیم نشدنی بسکتبال، بخاطر روح بسکتبال، بخاطر فینالی که بارها و بارها قهرمانی را داد و پس گرفت.
دیشب، شب دوئل‌ها بود؛
دوئل مهران شاهین طبع باتجربه و علی آرزومندی جوان
دوئل مهدی کامرانی و پری پتی
دوئل صمد و جمشیدی
دوئل امتیاز گرفتن‌ها و امتیاز نگرفتن‌ها
دوئل ستاره‌ها و جوان‌ها
و دوئل اشتباهات
همانگونه که پیش بینی میشد، بازی از ابتدا با هیجان و نزدیک شروع شد و ادامه پیدا کرد. شهرداری مانند دیگر تیمهای مهران شاهین طبع مثل همیشه با دفاع هجومی و مهرام با بکارگیری تنوع دفاعی بیشتر.

واحدی جوان، کامرانی با تجربه
همانگونه که در بازی قبل دیدیم و انتظار داشتیم، سینا واحدی جوان با جنگندگی و دوندگی در اکثر لحظات بازی، مسئولیت دفاعی ویژه‌‌ای از سرمربی خود گرفته بود. واحدی که در مصاحبهٔ بعد از بازی سوم اعلام کرده بود می‌خواهد نقش حملهٔ خود را ارتقا دهد، در این بازی علاوه بر عملکرد مثبت در دفاع و موفقیت در مسئولیت‌های دفاعی، در فاز حمله هم درخشان ظاهر شد و با پری پتی و جمشیدی، یک سه نفرهٔ زهردار تشکیل دادند. اما در مهرام، وظیفهٔ ساختن این سه نفره بر عهدهٔ مهدی کامرانی با تجربه، صمد نیکخواه بهرامی و سنتر خارجی این تیم بود. جایی که در کوارتر سوم مهدی کامرانی، بازیهای یک علیه یک را بخوبی انجام داد و پایه‌گذار پیشی گرفتن مهرام شد.
اما در کوارتر چهار بازی به اوج هیجان خود رسید. با اتمام محدودیت خطای شخصی کامرانی و صمد، این شهرداری گرگان بود که در حدود پنج دقیقه اول با گرفتن پنج امتیاز اختلاف را جبران کرد و مهرام بازی پر اشتباهی در حمله از خود نشان داد. شاید اشتباهات مهرامی‌ها در حمله بخاطر عدم اعتماد به نفسی بود که با خروج دو بازیکن با تجربشان به آنها تحمیل شد.
ولی دو تیم با وجود اشتباهات فراوان بازی پایاپای تا ثانیه آخر از خود به نمایش گذاشتند.
۱۸ ثانیه به اندازهٔ یک کوارتر
هر دو مربی که تایم اوت‌های خود را برای آخر بازی نگه داشته بودند، ۱۸ ثانیه آخر بازی را به اندازهٔ یک کوارتر و حتی بیشتر طول دادند، ولی دوئل شطرنج وارِ تایم اوت‌ها که قاعدتاً می‌بایست به نفع گرگان به پایان می‌رسید، با اشتباه پری پتی ورق را به نفع مهرام برگرداند تا در یک ثانیه به پایان بازی، این تیم تهرانی باشد که در حالیکه یک امتیاز از حریف پیش است، دو پرتاب آزاد نصیبش شود.
با وجود اینکه بسکتبال ورزش دهم ثانیه هاست ولی مطمئنا مهران شاهین طبع، سرمربی باتجربه و خوب تیم ملی، در این لحظه کمترین شانس را برای تیمش در نظر می‌گرفت. پرتاب اولی که گل شد و شاید در انتظار پرتاب متفکرانهٔ دوم بودیم که این اتفاق نیفتاد و پرتاب دوم هم در سبد آرام گرفت تا مهرام کار را تمام شده ببیند. در حالیکه در بسکتبال نباید از یک ثانیه هم غافل شد.

شانس و دفاع
اینکه پرتاب ثانیه آخر پری پتی با شانس همراه بود یا کاملا با هدف زده شد بحثش جداست، ولی چیزی که مشخص است اشتباه اول عدم فشار بازیکنان مهرام روی توپ برای شروع مجدد بود و اشتباه دوم رها کردن دفاع پرفشاری که نهایتا برایشان به اندازهٔ از دست دادن قهرمانی تمام شد.
در وقت اضافه هم مهرام با دفاع منطقه‌‌ای، موقعیت پرتاب‌های سه امتیازی را برای پتی و یاران فراهم کرد تا زودتر از پایان بازی دست تسلیم بالا ببرد.

کلاس درس
بازی چهارم فینال سوپرلیگ فصل ۹۹-۰۰ هم برای تماشاگران بسکتبالی و غیربسکتبالی دیدنی بود و جذابیت بسکتبال را دیدند، هم برای مربیان و بازیکنان کلاس درس که مدیریت خطاهای شخصی بیاموزند، درس استفاده از زمان بازی یاد بگیرند، بار دیگر استفاده از دفاع‌ها و حمله‌های مختلف در موقعیت مناسب را مرور کنند، درک کنند که تمرین یک دفاع موثر بهتر از چندین دفاع متنوع و بی‌اثر است و قبول کنند که سیستم‌ها خوب هستند ولی در آخر این فهم بسکتبال است که منجر به اجرای تاثیرگذار تاکتیک‌ها خواهد شد.
شاید مهمترین درسی که امشب بسکتبال به بسکتبالی و غیربسکتبالی آموخت این است که تا آخرین لحظه بجنگ، مبارزه کن و هرگز ناامید نشو.
عکس از علیرضا زینلی، باشگاه خبرنگاران