---

به گزارش ۳ ثانیه؛ اعزام تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان به مسابقات انتخابی المپیک باعث شد که بعد از حدود یک سال فراموشی این حوزه، بحث‌های زیادی درباره وضعیت بسکتبال سه نفره انجام شود.
محمد کسایی پور رئیس کمیته بسکتبال سه نفره به سوالات ۳ ثانیه درباره عملکرد تیم ملی بانوان و اقدامات این کمیته پاسخ داد:
 
حرف و نقد درباره عملکرد تیم ملی در انتخابی المپیک زیاد بود، خود شما عملکرد تیم را چطور ارزیابی می‌کنید؟
واضح است که در بسکتبال سه نفره با بسیاری از تیم‌ها مثل تایلند که در این مسابقات حضور داشته، مغولستان که قبلا در دو بازی آنها را شکست داده‌‌ایم و تیم‌های غرب آسیا هم تراز هستیم. از طرفی با برخی از کشورهای دیگر مثل استرالیا اختلاف سطح داریم. پیروزی بر تیم‌های هم تراز و کم کردن اختلاف سطح با تیم‌های تراز اول نیاز به تجربه و رویارویی بیشتر با این تیم‌ها در خارج از کشور و تلاش بیشتر در داخل کشور دارد.
فراموش نکنیم که بسکتبال مردان در سال‌های نه چندان دور و قبل از نسل طلایی، فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرد و سال‌ها طول کشید تا خود را از سطح غرب آسیا و آسیا جدا کند. بسکتبال پنج نفره اکنون هم برای حفظ جایگاه گذشته خود باید تلاش مضاعف کند.
 
سوای نتیجه، بحث‌های فنی زیادی هم درباره تیم سه نفره بانوان مطرح شد. شما این ضعف‌های فنی را قبول دارید؟
اساسا بازبینی بسکتبال در هر دو بخش سه نفره و پنج نفره در ایران نیاز به برنامه‌های آموزشی، تمرینات منظم و برنامه ریزی بهتر دارد. در بخش آموزش و تمرینات، فقط اردوهای تیم ملی به تنهایی نمی‌تواند کارساز باشد. توجه داشته باشیم که اکثریت قریب به اتفاق بازیکنانی که در مسابقات قاره‌‌ای، جهانی و انتخابی المپیک در بخش بانوان حضور داشته‌‌اند، به دلایل مختلف از بسکتبال پنج نفره به بخش سه نفره راه پیدا کرده اند. بسیاری از آنها بازیکنان حال حاضر تیم ملی پنج نفرهٔ کشور خود یا دست کم دارای قرارداد با باشگاه‌های مختلف در فصل گذشته بوده اند.
 
به نظر می‌رسید که بازیکنان ایران حتی از نظر روانی هم آمادهٔ این فضا نیستند.
بحث روانی به تدارکات و آماده‌سازی تیم بر می‌گردد که بتوانیم در مسابقاتی که فیبا برای آمادگی بیشتر تیمها قبل از مسابقات مهم جهانی پیش‌بینی می‌کند، شرکت کنیم. وقتی تدارکات بهتری وجود داشته باشد، آمادگی روانی هم ایجاد می‌شود. ما هر چه در مسابقات انتخابی المپیک جلو آمدیم، بازیکنان هم از نظر روحی و روانی خودشان را تطبیق دادند.
 
مشکلاتی در آماده‌سازی تیم هم وجود داشت. بهتر نبود که اردوها را بلافاصله بعد از لیگ شروع می‌کردید؟
 بازیکنان ما تا اواخر اسفند درگیر لیگ بودند و فشار زیادی در لیگ به آنها آمده بود. بعد از آن عید نوروز بود و سالن آزادی هم در این مدت درگیر بود، بلافاصله وقتی سالن دخانیات و کورت سه نفره آماده شد، اردوهای خود را شروع کردیم.
 
ما حتی یک سال و نیم ایونت داخلی هم نداشتیم، نمی‌شد ایونتی در حد همان فرمند کاپ برگزار کنیم؟
در این مدت ایونت‌هایی توسط هیات‌ها و کمیته ۳به۳ برگزار شده است که بخشی از آنها انعکاس داشته و به این شکل نبوده که در یک سال و نیم ایونت‌ها برگزار نشده باشد. ایونت‌هایی مانند فرمند بدلیل برگزاری لیگ کشور و درگیر بودن بازیکنان مطرح در نیمه دوم سال امکانپذیر نبوده است.
سطح بازی‌های انتخابی المپیک در حدی بود که برگزاری یک ایونت هم مشکل خاصی را حل نمی‌کرد. ضمن اینکه در اردوی تیم ملی ایونت‌های داخل اردویی برگزار می‌شد.
 
با توجه به اینکه هنوز در بسکتبال سه نفره خیلی عقب هستیم، چرا قبل از اینکه کارهای پایه‌ای در بسکتبال سه نفره انجام شود، دنبال رویای المپیک رفتیم؟
ما هر چقدر وارد چنین مسابقاتی شویم، بهتر متوجه اختلاف امکانات و شرایط می‌شویم و اینکه چطور مسیر را اصلاح کنیم. اکنون ارزیابی بهتری پیدا کرده‌‌ایم که چقدر با بسکتبال دنیا در بخش سه نفره فاصله داریم یا اینکه به برخی تیم‌ها نزدیک هستیم. این مسابقات باعث شد که بیشتر درباره بسکتبال سه نفره صحبت شود و بهتر متوجه شویم که کجای کار ایستاده ایم. حالا باید ساختارها، امکانات و مسائل فنی را به سمتی ببریم که خودمان را از کشور‌های نزدیک به ما جدا کنیم و بتوانیم فاصله را با کشورهای قدرتمند‌تر کم کنیم.
 
برنامه ریزی و امکانات برای تیم ملی سه نفره بانوان از نظر اهالی بسکتبال کافی نیست.
به نظر می‌رسد که باید ظرفیت وزارت ورزش و فدراسیون بسکتبال برای اعزام تیم‌های سه نفره با گسترهٔ بازتری از بازیکنان در مسابقاتی به غیر از قاره‌‌ای و جهانی ارتقا یابد. فیبا ۳x۳ برای این منظور و ارتقای سطح کیفی تیم‌ها، مسابقاتی را در ردهٔ سنی زیر ۲۳ سال با عنوان Nation League و بزرگسالان با عنوان women’s series با دوره‌های زیاد طراحی کرده و به اجرا گذاشته است. حضور در این مسابقات برای تمامی کشورها، امکانی برای آمادگی بیشتر و شناخت نفرات نهایی تیم ملی محسوب می‌شود و کشورها قبل از مسابقات مهم جهانی و انتخابی المپیک از این فرصت استفادهٔ لازم را می‌برند.
این امکان به دلایل مختلف برای ما فراهم نشد. ایجاد این ظرفیت برای رشد اجتناب ناپذیر است. بنابراین اینکه در یک مسابقات قاره‌‌ای و جهانی شرکت کنیم و بعد از آن یک سال را بدون حضور در چنین مسابقاتی و صرفا با اتکا بر ایونت‌های داخلی سپری کنیم، رشد محسوسی نخواهیم داشت.
 
بسکتبال سه نفره بانوان در کل حدود یک سال و نیم تعطیل بود و بخش آقایان هم که دو سال تعطیل است. چرا بعد از فعالیت‌های زیاد دو سال ابتدایی، این وقفه پیش آمد؟
همانطوری که گفتم ایونت‌های داخلی و در شهرستان‌ها متوقف نشد و تعطیل نبود.
در داخل کشور با احترام به زحمات همکاران، تلاش‌های چند سال اخیر نسبت به قبل از سال ۲۰۱۸ در بخش آقایان و به خصوص بانوان چشمگیر بوده که با استناد به گزارش‌های هر ماه فیبا ۳x۳ قابل ارائه است.
ما در شش ماه دوم سال ۹۸ وارد لیگ شدیم، مثل خیلی از کشورهای دنیا زمانی که تیم‌ها درگیر لیگ می‌شوند، ممکن است ایونت‌های سه نفره کمتر شود. بعد از آن هم که در شش ماه اول کرونا امکان فعالیت زیادی وجود نداشت.
حتی در ادامه با وجود کرونا، ایونت‌های ما متوقف نشده و استان‌ها در این مدتی که مطرح شد، به مناسبت‌های مختلف مثل هفتهٔ تربیت بدنی یا دهه فجر ایونت‌هایی برگزار کردند.
در هر حال هیات‌های بسکتبال استانی هم بازوی اجرایی ما بودند و به کمیته‌های سه نفره در استان‌هایی که تجربهٔ لازم را در برگزاری ایونت‌ها نداشتند، آموزش لازم داده شده است. ما هم بیشتر نقش حمایت کننده و نظارتی در برگزاری ایونت‌ها داریم.
 
سوال خیلی‌ها این است که چرا در این مدت به سمت جداسازی بسکتبال سه نفره پیش نرفته ایم؟
اگر در سطح جهان برای جداسازی بازیکنان سه نفره و پنج نفره در بخش بانوان حرکت‌هایی هم انجام گرفته باشد، در عمل اتفاق نیفتاده است. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد که در حوصلهٔ این صحبت نیست و در جای دیگری باید به آن پرداخته شود، برای نمونه یکی از مهمترین آنها را می‌توان وضعیت درآمد بازیکنان سه نفره و پنج نفره دانست. بازیکنان نخبه و تراز اول تا درآمد خوبی در بسکتبال سه نفره نداشته باشند، به طور کامل از باشگاه‌های خود جدا نخواهند شد.
کشورهایی که بسکتبال غنی‌تری دارند، در بخش آقایان قدم‌هایی در این خصوص برداشته‌اند؛ اما به نظر می‌رسد که برای جدایی کامل بسکتبال پنج نفره و ۳به۳ بسیاری از کشور‌های جهان نیاز به زمان بیشتری دارند. اکنون با برگزاری مسابقات انتخابی المپیک، این موضوع برای ما قابل لمس‌تر است.