---

۳ ثانیه-فرشته سیفی ناجی؛ تیم بسکتبال دختران زیر ۱۶ سال برای اولین بار به فینال دسته ب آسیا راه پیدا کرد و اهالی بسکتبال تا فینال و بعد از نایب قهرمانی برای این تیم سنگ تمام گذاشتند. بسکتبال ایران در چند سال گذشته روند نزولی داشته و تعجبی نیست که دیدن یک فینال دیگر، همه را هیجانزده کند؛ حتی اگر دسته ب آسیا باشد و هدف اصلی یعنی رسیدن به دسته الف محقق نشود.
چیزی که ما را شگفت زده کرد، صف تبریک بعد از نایب قهرمانی بود. از مسئولان وزارت ورزش تا سخنگوی دولت، رئیس مجلس، وزیر امور خارجه و حتی سید حسن خمینی به این تیم تبریک گفتند. جالب اینجا بود که به تدریج عنوان «دسته ب آسیا» هم حذف شد و نتیجهٔ این تیم را با عنوان «نایب قهرمانی آسیا»، «بازی‌های آسیایی»، «کاپ آسیا» و عناوین اشتباه دیگر مطرح کردند. انشالله که عمدی نبود.
چند جا هم در ستایش حجاب دختران بسکتبالیست گفتند و نوشتند که انتظار آن می‌رفت. مشکل اینجاست که بسکتبال دختران حدود ۴۰ سال به دلیل ممنوعیت حجاب از میادین بین المللی محروم بود و حالا چند سال است که فرصت حضور در این مسابقات را پیدا می‌کند. اگر مسئولان محترم از فرصت کوچکترین نتیجه‌ای به عنوان دستاورد استفاده می‌کنند، چرا صبر لازم برای رسیدن به این نتایج را ندارند؟
هنوز ۱۰ روز هم از اعلام خبر ستاد بازی‌های آسیایی هانگژو نمی‌گذرد. جایی که آب پاکی را روی دست رشته‌های والیبال، هندبال و بسکتبال بانوان ریختند. بررسی‌های نهایی به اینجا رسید که تیم بسکتبال بانوان (سه نفره) با توجه به نگاه کیفی ستاد بازی‌های آسیایی به این رقابت‌ها اعزام نشود. اینجاست که تبریک وزیر و وکیل ملت برایمان قابل هضم نیست. شما که نگاه حمایتی به این رشته ندارید، چرا به وقت شادی همراه می‌شوید؟ و چرا نتیجه را بزرگنمایی می‌کنید؟
عملکرد دختران بسکتبالیست برای اهالی این رشته جای خوشحالی دارد. نگاه ما به چند بازیکنی است که احتمالا از این تیم به رده‌های بالاتر تیم ملی می‌رسند و آیندهٔ این رشته را تضمین می‌کنند؛ اما از این تبریک و توجه مقطعی مسئولان مملکت و وزارت ورزش خوشحال نمی‌شویم، چون حمایتی به همان اندازه نسبت به این رشته نمی‌بینیم. همین دو هفته قبل بود که شادی عبدالوند درباره امکانات اولیه در اردوها صحبت کرد که انتقاد به آن در نهایت باعث حذفش شده است. فدراسیون بسکتبال در حساب اینستاگرام خود، هیچ دختر بسکتبالیستی را لایق دنبال کردن نمی‌داند و بعد از توجه به این نکته هم همچنان فقط مردان را به علاوه النی کاپوجیانی سرمربی خارجی تیم ملی دنبال می‌کند.
حجاب دختران بسکتبالیست در مصاحبه‌ها پر رنگ می‌شود؛ اما وقتی با همین حجاب در لیگ داخلی بازی می‌کنند، باز هم استاندارد لازم برای پخش مسابقات در تلویزیون ملی را طبق اعتقادات همین مسئولان ندارند.
نیروهای حراست در لیگ‌های بانوان گاهی به اندازهٔ اعضای تیم‌ها هستند و کار خود را جدی‌تر از همکاران مرد می‌گیرند؛ اما چشم این دخترها به درهای سالن خشک شد تا پدران و عزیزان خود را در حال ورود به سالن ببینند و از تشویق‌های آنها ذوق کنند.
خلاصه هر چقدر تبریک‌های ریز و درشت برای فدراسیون بسکتبال هیجان انگیز باشد؛ دیدن آن برای ما هیچ لطفی ندارد.