---

۳ ثانیه - سید محمد رادسرشت همدانی؛ کالج دوک امسال فقط بنکرو را به عنوان ستاره معرفی نکرد. «آدرین گریفین جونیور» فروارد کوچک ۱۸ساله دیگر بازیکن مطرح این تیم بود. ای‌جی گریفین امسال آمار ۱۰٫۴ امتیاز و ۳٫۹ ریباند را روی ۴۹٪ اقدام موفق و ۴۵٪ سه‌امتیازی موفق (۱٫۸ اقدام موفق در هر بازی) ثبت کرد، در حالی که متوسط زمان حضورش در بازی ۲۴ دقیقه بود که ۹ دقیقه کمتر از حضور بنکرو در ترکیب است.
 
گریفین با ۱٫۹۸ متر قامت و ۱۰۰ کیلوگرم وزن ابعاد بزرگی برای یک فوروارد کوچک در کالج دارد و این فصل هم در این پست حکم بازیکن ذخیره را داشت. حضور او در NBA با توجه به آمارش، کمی زود به نظر می‌رسد. یکی از دلایلی که او برای یارکشی مطرح شد توانایی شوت‌زنی، ثبات او در این زمینه و توانایی در یافتن فضای مناسب برای شوت‌زنی است. این مسائل باعث شده تا درصد اقدام موفق مؤثر (eFG) او به بیش از ۶۱٪ برسد. فیزیک مناسب و هوش بالای گریفین، امکان نفوذهای متعدد در بازی را به او می‌دهد که با استفاده از قدرت‌بدنی خود می‌تواند به ثمر رساندن این نفوذها را تضمین کند.

 
 
مهم‌ترین مشکل او ضعف دفاعی و سرعت پایین در واکنش دفاعی است. گریفین علی‌رغم قامت بلند در تغییر وضعیت بازی، سرعت پایینی را نشان داده است؛ اما مهم‌ترین نکته مورد سؤال، توانایی او در هدایت تیم است. گریفین به عنوان بازیکن ذخیره زمان زیادی بازی کرده است ولی توپ کمتر در اختیار او بوده و لزومی نداشته تا مانند باقی بازیکنان این یارکشی، تیم را رهبری کند. او می‌توانست با آرامش خیال بیشتری امتیازآوری کند، در حالی که وظیفه دیگری را متحمل نشود. باید دید آیا ارزش دارد تا یکی از انتخاب‌های اول یارکشی را صرف بازیکنی کرد که محک چندانی در NCAA نخورده است و در بهترین شرایط احتمالا یک بازیکن با نقش خاص (roll player) در تیم شود که این موضوع هم نیاز به چندین سال تجربه در NBA دارد.

ویدئویی از حرکات زیبای گریفین