---

به گزارش ۳ ثانیه؛ اعلام اسامی کادرفنی و بازیکنان تیم ملی بسکتبال بانوان، آخرین نشانه‌‌ای بود که افراد خوش بین به اصلاح روند در بسکتبال را هم تا حدی ناامید کرد. ظاهرا تصمیمات برای تیم‌های ملی بدون اهداف روشن و گاهی برای پوشاندن اشتباهات قبلی گرفته می‌شود.
در حالی که تیم ملی دختران زیر ۱۸ سال چند ماه برای مسابقات قهرمانی آسیا آماده می‌شد، هفته قبل خبر رسید که این تیم در فهرست ذخیرهٔ دسته ب آسیا قرار داشته و حالا احتمال اعزام آنها به صفر نزدیک است. فتانه ملک نایب رئیس بانوان فدراسیون در مصاحبه با ۳ ثانیه تاکید کرد که این موضوع به اعلام آمادگی نکردن فدراسیون سابق در سال ۲۰۱۹ ربط دارد و از فروردین در ایمیل فیبا به آنها اطلاع داده شده بود که در صورت انصراف تیم‌های دیگر، امکان حضور در مسابقات را دارند.
این حرف‌ها برای اهالی بسکتبال چندان باورپذیر نبود. اول اینکه، ندا عسگرنیا سرمربی تیم ملی در مصاحبه‌‌ای اشاره کرد که اطلاعی از این ماجرا نداشته است. دوم اینکه، گفته می‌شود حضور در مسابقات دسته ب آسیا محدودیتی به این شکل ندارد و تیم‌ها با ثبت نام مشخص می‌شوند. عده‌‌ای نیز از فدراسیون درخواست داشتند که متن ایمیل ارسالی فیبا را منتشر کنند.
 
انتقال سرمربی جوانان به بزرگسالان
بعد از این که مسئولان فدراسیون بسکتبال بعد از انتخابات، وعده‌های همه پسند «تلاش برای جذب مربی خارجی در تیم‌های بانوان و آقایان» را مطرح کردند، ابتدا سعید ارمغانی به عنوان سرمربی تیم ملی آقایان انتخاب شد و بعد از انتظار چند ماهه، ندا عسگرنیا به شکلی فوری از تیم ملی جوانان به تیم بزرگسالان بانوان منتقل شد. علاوه بر عسگرنیا، پنج بازیکن تیم ملی جوانان هم به ترکیب بزرگسالان دعوت شدند تا به نحوی اعزام نشدن تیم جوانان جبران شود.
با این تصمیم گیری سؤال بزرگی شکل می‌گیرد: برنامه ریزی برای تیم ملی بزرگسالان چه بود؟ چرا در حالی که مسابقات قهرمانی غرب آسیا از فروردین امسال در تقویم فیبا ثبت شده بود، فدراسیون دو هفته قبل از شروع مسابقات با این فوریت، تیم ملی بزرگسالان را تشکیل داده، سرمربی جوانان را به عنوان سرمربی این تیم انتخاب می‌کند و بی‌هدف، بخشی از بازیکنان تیم ملی جوانان را به این تیم منتقل می‌کند؟
 
تصمیمات برای تیم‌های مردان
در سوی دیگر بعد از انتخاب سعید ارمغانی به عنوان سرمربی تیم ملی مردان به اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای تیم‌های ملی اشاره شد. ظاهرا برنامهٔ بلندمدت، تغییر نسل تدریجی بازیکنان بود و برنامه‌های کوتاه مدت هم نگاهی نتیجه گرا به رقابت‌هایی مثل کاپ آسیا و انتخابی جام جهانی را شامل می‌شد.
تیم ملی بسکتبال با میانگین سنی ۲۸ سال به کاپ آسیا اعزام شد و یکی از ضعیف‌ترین نتایج دو دههٔ اخیر را با نرسیدن به جمع چهار تیم نهایی کسب کرد. سعید ارمغانی سرمربی تیم ملی بعد از این اتفاق در نشستی خبری ابتدا نشانه‌هایی از پیشرفت تیم را به لحاظ آماری مطرح کرد و سپس از خستگی بازیکنان در بازی مقابل اردن در یک چهارم نهایی به عنوان دلیل شکست یاد کرد.
بحث‌هایی که کسی را متقاعد نکرد. به خصوص در بخش مقایسهٔ آماری که از همان ردیف اول خبرنگاران حاضر در جلسه، ایراد آن گوشزد شد: مقایسهٔ آمار بازی مقابل تیم‌های پنجرهٔ سوم انتخابی جهانی و کاپ آسیا با رویدادهای بزرگی مثل المپیک صحیح نیست.
 
آماده‌سازی چند تکه!
بعد از این ماجراها انتظار می‌رفت که برنامه‌‌ای درست برای پنجرهٔ چهارم انتخابی جام جهانی در نظر گرفته شود؛ اما خبر رسید که تیم ملی برای مسابقات دوستانه با ترکیبی از بازیکنان ایران نوین و تیم بزرگسالان به ژاپن سفر می‌کند، همزمان سایر بازیکنان در تهران آماده می‌شوند و از طرفی سینا واحدی و متین آقاجانپور همراه تیم ملی سه نفره به بازی‌های کشورهای اسلامی در قونیه اعزام می‌شوند.
این چند تکه کردن تیم ملی قبل از مسابقات مهم انتخابی جام جهانی بار دیگر همان سؤال ابتدایی را پیش آورد. آیا تیم‌های ملی هدفمند پیش می‌روند یا براساس اتفاقات روز به شکلی هیجانی تصمیم گیری می‌شود؟
آخرین خبر از تیم ملی هم مبنی بر درگیری لفظی حامد حدادی و سعید ارمغانی در تمرینات بود. هر چند جزئیات و دلیل این درگیری مشخص نیست؛ اما این درگیری نشان می‌دهد که بزرگترین دستاورد سعید ارمغانی در تیم ملی یعنی برقراری صلح و آرامش هم زیر سؤال رفته است.