---

به گزارش ۳ ثانیه؛ بهنام یخچالی این فصل در تیم رومرشتروم گلادیاتورز تریر آلمان میانگین ۱۴٫۳ امتیاز، ۴٫۵ ریباند و ۲٫۷ پاس گل داشت و در تیم منتخب فصل لیگ Pro A (سطح دوم آلمان) قرار گرفت. یخچالی به سوالات ۳ ثانیه درباره صعود نکردن به بوندس لیگا، تصمیمات آینده و تیم ملی بسکتبال پاسخ داد و دوستانه با ارائه دلایل منطقی درخواست کرد که به یکی دو سوال مربوط به اشخاص دیگر پاسخ ندهد تا وارد حاشیه نشود. اینجا بخوانید:

تجربهٔ امسال با تیم گلادیاتورز تریر چطور بود؟
واقعا امسال فصل خیلی خوبی برایم بود، هم از لحاظ بسکتبالی و هم غیر بسکتبالی. شهری که در آن زندگی می‌کردم (تریر)، شهر خیلی خوبی بود. سه سال آلمان بودم، ولی خب احساسی که در این شهر داشتم متفاوت بود. مردم آن هم متفاوت بودند و جو خیلی خوبی در سالن بود. واقعا راضی بودم. از نظر بسکتبالی هم فصل خیلی خوبی بود. هم تیمی‌ها و مربی‌های من واقعا فوق العاده بودند. نتیجهٔ آن را هم دیدیم. در فصل عادی تیم اول بودیم. در پنج هفته آخر حتی اگر چهار بازی را می‌باختیم، اولی ما قطعی بود. هیچکس فکر نمی‌کرد که در پلی آف آن اتفاق برایمان بیفتد. تا این حد بگویم همین تیمی که ما به آنها باختیم و بقیه تیم‌ها جوری برنامه ریزی می‌کردند که به تیم تریرز نخورند. انقدر تیم خوب بود.

خیلی امیدوار بودی که با تیمت از لیگ PRO A صعود کنید، ولی در نیمه نهایی باختید. چه اتفاقی در مسابقات آخر افتاد؟
در نیمه نهایی با تیم فرانکفورت بازی داشتیم که پارسال از بوندس لیگا پایین آمده بودند. خیلی هم هزینه کرده بودند که دوباره صعود کنند. اصلا از نظر بسکتبالی خودشان هم فکر نمی‌کردند که ما را ببرند. آنها کاری را انجام دادند که در طول فصل هم اصلا نکرده بودند. در کل سری نیمه نهایی روی پیک و رول‌ها سوئیچ کردند. ریسک خیلی بزرگی کردند و ریسک آنها جواب داد. نتوانستیم مقابل سوئیچ آنطور که باید جلوی آنها ظاهر شویم. باز هم کمی بدشانسی آوردیم، ۲ بر یک از آنها جلو بودیم، بازی سوم، دو امتیاز بالا بودیم و لحظه آخر باختیم. خلاصه یک سری بدشانسی‌ها گریبانگیرمان شد و متاسفانه در نیمه نهایی باختیم.
 


حالا این اتفاق روی تصمیمت برای فصل بعد تاثیر نمی‌گذارد؟
به هیچ عنوان این نتیجه روی تصمیم من تاثیر نمی‌گذارد، چون تریرز تیمی بود که پارسال حتی پلی آف نرفته بود. نتیجه‌ای که ما گرفتیم فوق العاده بود و می‌توانستیم صعود کنیم. همین که تا اینجا آمدیم، نسبت به هزینهٔ تیم و جوی که در شهر به وجود آمد، واقعا برای خودشان راضی کننده بود. حیف شد که صعود نکردیم؛ ولی برای من و هم تیمی‌ها این یک کار نیمه تمام است که باید فصل بعد تمامش کنیم. انقدر من و همسرم آنجا احساس راحتی داریم که دوست دارم بمانم. یک سال دیگر هم قرارداد دارم. انشالله راه خوبی که امسال داشتیم فصل بعد ادامه دهیم.

صحبتی هم درباره پشیمانی از بار اولی که آلمان رفتی، داشتیم. درباره آن ماجرا و تاثیرش در دوران حرفه‌ای بسکتبالت صحبت کن.
اشتباهی که بار قبل کردم این بود که تیم روستوک آن سال باخت و من به تیم بوندس لیگایی رفتم که تجربهٔ خوبی برایم نبود. بعد همان تیم روستوک صعود کرد، در حالی که من بهترین بازیکن روستوک بودم و به نظرم آن زمان اشتباه بود که از روستوک بیرون آمدم. این اشتباه را دیگر نمی‌خواهم تکرار کنم. دوست دارم در همین تیم بمانم.
من البته از پشیمانی نگفتم. شاید برداشت اشتباه بوده است. سال اول روستوک واقعا فوق العاده بود. بعد از آن تصمیمی که گرفتم و از روستوک جدا شدم، اشتباه بود. آن زمان من و مدیر برنامه‌ام با خیلی از آدم‌ها مشورت کردیم و فکر می‌کردیم که تصمیم درستی است، ولی خب آدم گاهی بعدها متوجه می‌شود که تصمیم اشتباه بوده است. به نظرم آن سال بوندس لیگا (بعد از روستوک) برایم خوب نبود. آن موقع هم قراردادم دو ساله بود، ولی چون فصل خوبی نداشتم، تصمیم گرفتم که به ایران برگردم. بعد دوباره شرایطی پیش آمد که ترجیح دادم که دوباره به اروپا برگردم.

امسال در تیم منتخب فصل Pro A قرار گرفتی و بارها در تیم منتخب هفته بودی. احساس نمی‌کنی که حالا بهتر است در سطح بالاتری بازی کنی؟
من واقعا تمرین کرده و آماده بودم. شرایط آنجا جوری برای بازیکنانی که تمرین می‌کنند و سرشان به کار خودشان است، فراهم می‌شود که آدم می‌تواند بهترین خودش باشد. این اتفاق برایم افتاد. این که بارها در تیم منتخب فصل بودم، به این معنی نیست که سطح آن لیگ پایین است. من دومین باری است که در لیگ Pro A (سطح دوم آلمان) بازی می‌کنم و سطح پیشرفتی که این لیگ در سه سال گذشته کرده، واقعا از هر نظر مثال زدنی است. بازیکنان و مربیانی که به آنجا می‌آیند، سالن‌هایی که می‌سازند و نتیجه هم همین می‌شود که تیم آلمان قهرمان جهان می‌شود.
 


حالا شاید بتوانم به بوندس لیگا بروم؛ ولی اشتباهی که آن سال کردم را نمی‌خواهم انجام دهم. ترجیح می‌دهم با همین تیم خودم که یکی از بازیکنان خوب آن بودم، صعود کنم و در آینده با تیم خودم در بوندس لیگا باشم.

ظاهرا بعد از اتمام فصل صحبتی هم با شهرداری گرگان برای جام باشگاه‌ها داشتی.
آره یک سری صحبت‌های اولیه بعد از فصل آلمان داشتیم. اصلا هم جدی نشد. قرار بود که من و حامد به تیم اضافه شویم. موانعی جلوی پای من بود. یکی اینکه قرارداد دو ساله داشتم و باید اجازه باشگاه را می‌گرفتم، ولی اصلا به آنجا هم نرسید، چون فیبا آسیا مخالفت کرده و اجازه نداده بود که اضافه شویم.

پول سال‌های قبل را گرفتی؟
ما بعد از شش هفت ماه با کلی دعوا به پولمان رسیدیم، البته بدون پاداش. واقعا نمی‌دانم چه بگویم. نمی‌توانم بگویم که از بازی در ایران پشیمانم ولی همین مشکلات پیش می‌آید و همه بازیکنان درگیرش هستند. تیمی مثل گرگان آن همه هوادار دارد که انقدر به همه بازیکنان لطف دارند و کمک حال تیم هستند. من واقعا به همه آنها ارادت دارم و اگر این تیم نتیجه می‌گیرد، بخش بزرگی به خاطر هوادران است. این موضوع به کنار، ولی بازیکن می‌آید و صد خود را می‌گذارد، زحمت می‌کشد و بعد از فصل تازه باید دنبال پول خود بدود. خودم واقعا تحمل این را ندارم که این اتفاق برایم بیفتد. تا جایی که بتوانم سعی می‌کنم جایی باشم که این شرایط دیگر نباشد.

به تیم ملی هم برسیم. احتمالا دوباره سرمربی ایرانی انتخاب کنند. نظرت چیست؟ ترجیح می‌دهی که با مربی خارجی کار کنی یا ایرانی؟
اولا که این تصمیم فدراسیون است، شاید به من بازیکن ربطی نداشته باشد. من از بچگی با مربی ایرانی و خارجی کار کرده‌ام. با توجه به شرایط اقتصادی موجود و اوضاع پول و ارز فکر می‌کنم الان خیلی سخت است که بخواهیم طولانی مدت مربی خارجی بیاوریم. اگر مربی خارجی تراز اول وارد کشور شود، به نظرم یکی دو سال فایده‌ای ندارد، یک پروسه طولانی مدت می‌خواهد. این پروسه باید حداقل چهار ساله باشد که یک مربی بیاید و تاثیر آن را ببینیم. به نظرم با شرایط اقتصادی موجود واقعا سخت است. اگر قرار باشد که یک مربی خارجی درجه دو و سه به کشور بیاید، خب ما مربی‌های ایرانی خوبی هم داریم که بتوانند به تیم ملی کمک کنند. قبلا هم شاهد این بوده‌ایم. باز هم می‌گویم که شاید به من خیلی ارتباطی نداشته باشد. انشالله که تصمیم خوبی گرفته شود و بتوانیم از شرایط قبلی تیم ملی بسکتبال زودتر خارج شویم و به آن نقطه‌ای که جامعهٔ بسکتبال انتظار دارند، برسیم.
 


نظرت درباره دوران کار با هاکان دمیر چیست؟ زمانی با بائرمن کار کردی که انتقاد از او زیاد بود؛ ولی خیلی به کارش علاقه داشتی و تغییراتی در بازی تیم هم ایجاد شد. به نظرت هاکان کاری کرد که از بیرون دیده نشد؟
من زمان خیلی کوتاهی با هاکان دمیر کار کردم، حدودا دو ماه چون باشگاه اجازه نداد که به بازی‌های آسیایی بروم. فکر می‌کنم که نسبت به آن سطح و کیفیتی که داشت، همه تلاش خود را در حد همان سطح کرد. به نظرم نمی‌توان از آدمی که سطحی دارد، انتظار داشته باشیم که عملکردش پنج لول بالاتر از خودش باشد. هاکان به نسبت سطح خودش تلاش کرد. مقایسه با کسی مثل بائرمن هم اشتباه است، چون سطح این دو مربی واقعا فرق می‌کند. بائرمن کارنامه‌اش مشخص است و فکر می‌کنم که دو سال در ایران بود، زمان بیشتری داشت و تغییراتی که در تیم ملی ایجاد کرد، خیلی بیشتر بود.
 
این چند سال تیم ملی شکست‌هایی داشته که خیلی برای بسکتبالی‌ها با وجود کنار رفتن ستاره‌ها پذیرفته نبود. شرایط این چند سال را چطور ارزیابی می‌کنی؟ الان تیم ملی و بسکتبال به چه چیزی نیاز دارد؟
این همه جا هست و شامل حال همه کشورها می‌شود. خود تیم آلمان را الان مثال بزنم، شاید از چند سال پیش استارت یک کاری را زدند، نسلی را وارد کردند و با یک برنامه ریزی درست توانستند نتیجهٔ کار را چند سال بعد ببینند و قهرمان جام جهانی شوند. فکر می‌کنم که نتیجه گیری الان خیلی سخت است، آن هم با وجود پیشرفت و سرمایه گذاری کشورهای دیگر و بازیکنان تبعه‌ای که اضافه کرده‌اند، واقعا شرایط سخت است. یک سری بازیکن جوان که همه با هم به تیم ملی وارد شده‌اند و یک سری ستاره‌ که تقریبا همه با هم رفتند، شرایط را برای هر مربی سخت می‌کند.
شاید این جواب کلیشه‌ای باشد، فکر می‌کنم جامعهٔ بسکتبال باید کمی صبر کنند. نمی‌شود حالا که یک سری جوان همه با هم آمده‌اند، سریع انتظار نتیجه گرفتن داشته باشیم. از طرف دیگر نمی‌توانیم این را به عنوان بهانه استفاده کنیم که جوان هستند و نمی‌شود نتیجه گرفت. این صحبتم با خود جوان هاست، واقعا همه آنها استعداد دارند. نباید بهانه آورد که همه جوان هستند و ما اگر نتیجه نمی‌گیریم به این خاطر است. این را از زبان خودم می‌گویم که نباید این بهانه را بیاوریم. خود جوان‌ها هم باید بدانند که فشار نتیجه گیری هست، چیزی کم ندارند و استعداد دارند. به نظرم فدراسیون باید تلاش خود را انجام دهد، یک برنامه ریزی درست، انتخاب سرمربی درست و امکانات خوب همه کمک می‌کند. در کنارش با صبری که همه باید داشته باشند، می‌توان نتیجه گرفت. نمی‌توانم بگویم تا چند سال آینده ولی انشالله بتوانیم در آینده نتیجه بگیریم.