سجاد بیات
بخش:
داخلی (آقایان)
تاریخ انتشار:
1400/06/04 01:00
- زنگنه: بسکتبال را باید از رأس هرم پاک کرد
- طبیعت از سری سخت، برنده بیرون آمد
- نوری: کاله سال بعد هم تیمداری میکند
- طبیعت سری را به تهران برگرداند/ مهرام و ذوب آهن به نیمه نهایی رسیدند
- برتری ۳ میزبان در بازی سوم/ گرگان به نیمه نهایی صعود کرد
- طبیعت سه رقمی جبران کرد/مهرام از باخت خانگی گریخت
- معزی فر: کمیته فنی درباره بازیکن خارجی گرگان تصمیم میگیرد
- حدادی: سعی می‌کنیم امتیازات استیونز را کمتر کنیم
- شروع پلی آف لیگ برتر بسکتبال از امروز
- عماری: هدف نهایی فدراسیون، تخصصی کردن بسکتبال سه نفره است
- جام قهرمانی به گروه بهمن رسید
- مهرسان سری فینال را مساوی کرد
- گروه بهمن اولین شکست فصل مهرسان را رقم زد
- نیمی از ترکیب قطر خارجی بود؛ اما جوانگرایی واقعی را هم دیدید؟
- اولین آل استار ایرانی؛ برتری یاران آرن با پرتاب لحظه آخرِ صارم جعفری
- انصراف ناگهانی آورتا از لیگ برتر بسکتبال
- شروع پلی آف لیگ بسکتبال زنان/ باخت همه تیمهای گروه الف
- پیروزی نفت در اولین بازی حدادی/ گرگان باخت به کاله را جبران کرد
- لیگ برتریها روی دور تغییر!
- کورین هنری: لیگ باید از بازیکنان محافظت کند
- مهرسان و آکادمی سحر برندههای هفته
- محمود مشحون، رئیس کاریزماتیک دوران طلایی بسکتبال ایران
- برد غافلگیرانهٔ آورتا
- تابش نیا: انتقادات کمیته فنی به شکل تخریبی نیست
- واکنش فدراسیون بسکتبال به خبر «اغفال دختران بسکتبالیست»
- مس کرمان دومین بالای جدولی را برد
- پاسخ به سوال «هاکان چه تغییری ایجاد میکند؟»
- اعلام آمادگی سه تیم لیگ برتری برای جام حذفی
- اعتراض بازیکنان سابق رفسنجان: فدراسیون بسکتبال مثل والیبال پی گیر نیست
- صحبتهای مربیان لیگ برتری در پایان هفته پنجم
یادداشت روز؛ بسکتبال چه سهمی از این تعظیم‌ها خواهد داشت؟
سه روز قبل از اعلام رای اعتماد مجلس به سجادی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال از او حمایت کرد. یک روز بعد کاپیتان دوم تیم ملی هم از او حمایت کرد. البته هرکس دلش خواست می‌تواند از هر گزینه‌ای که دوست دارد حمایت کند؛ همان‌طور که مصطفی هاشمی هم از سجادی حمایت کرد. این افراد اما به‌واسطه‌ی جایگاهی که دارند، وظایفی هم بردوش می‌کشند.
صمد نیکخواه سجادی را «فردی سالم، ورزشکار حرفه‌ای و قهرمان» خطاب کرد که « از تحصیلات آکادمیک نیز برخوردار هست و تجربه مدیریتی لازم را هم داشته و تمام فاکتورهای لازم برای اداره موفق وزارت ورزش و جوانان را در اختیار دارد.» حامد حدادی هم گفت:
البته که درباره حدادی مشخصا جمله‌ها متعلق به او نیست و برایش نوشته‌اند و او تایید کرده اما در نهایت این دو مصاحبه در کارنامه کاپیتان‌های اول و دوم تیم ملی بسکتبال ایران ثبت شد.
بعید میدانم هیچ‌کدام از این دو ورزشکار باتجربه که بیش از دو دهه در سطح اول بوده‌اند از کارنامه مشعشع وزیر جدید ورزش بی‌اطلاع باشد. آخرین هنرنمایی سجادی در ورزش مدیریت باشگاه سایپا بود که تیم فوتبالش قهرمان لیگ برتر بود اما سجادی آن را یازدهم تحویل داد. پرونده‌های فساد مالی آن دوره مشهورند: از اخاذی ۹۰ هزار دلاری مترجم از سرمربی تا پرداخت پاداش به افرادی که در عمل وجود نداشت. ماجراهای سجادی و باشگاه سایپا دوسیه‌ی هفتادمن کاغذ است. می‌گویند حتی حکم قضایی هم داشته و وقتی می‌خواسته بخزد توی هیات مدیره‌ی پرسپولیس از بالا گوشش را گرفته‌اند.
سجادی هرجا بوده یا عامل مدیران بالادستی بوده یا به‌قدری خراب کرده که در تاریخ پرخرابکاری ورزش ایران، بی‌سابقه است. چطور چنین کارنامه‌ای می‌شود «تمام فاکتورهای لازم برای اداره موفق وزارت ورزش و جوانان»؟ البته بد نیست قبل از اینکه مدیر جدیدی بیاید ما هم خودی نشان دهیم و به رسم «برره» تعظیم ریزی مقابلش بکنیم؛ مگر وزیر قبلی را که در دورانش روز بسکتبال مثل شب سیاه شد «سوپرایز» نکردیم و برایش جشن تولد نگرفتیم؟ یا مثلا وقتی رئیس کمیته ملی المپیک از جمله‌ی « ورزش ایران در آینده سقوط آزاد خواهد کرد.» لب ورچید و ناراحت شد، یک ساعت مانده به اعزام المپیک نیامدیم در کلاب هاوس خبرنگارهای تخصصی بسکتبال را متهم کردیم به کارنابلدی و اینکه «کجای دنیا اینطور است؟»
من هم در این فقره ایرادی به این دو عزیز نمی‌بینم. هرچه هست گویا برای «بودن» در ورزش این ممکلت راهی به جز این وجود ندارد. این‌ها هم خب می‌خواهند باشند. مسئله‌ی اصلی اما اینجاست که پس سهم بسکتبال چه می‌شود؟ مگر نه اینکه نیکخواه و حدادی با عنوان‌های کاپیتان تیم ملی و اولین لژیونر بسکتبال این حرف‌ها را زده‌اند؟ پس وقتی از نمد بسکتبال کلاهی دوخته‌ایم کاش وقتی تعظیم می‌کنیم آن کلاه را نگه داریم تا نیفتد.
ای کاش بسکتبال در دوره‌ی وزارت حمید سجادی به نان و نوایی برسد. هرچه نباشد تنها رشته‌ای بود که دو ستاره‌ی بزرگش، شناخته‌شده‌ترین مهره‌هایش را پای کار حمایت چشم‌بسته از او آورد.
حمید سجادی رای اعتماد مجلس را گرفت و اولین وزیر ورزش دولت سیزدهم شد؛ می‌نویسم اولین چون احساس می‌کنم نمی‌تواند دوره‌ی چهار ساله را به پایان ببرد و آخرین وزیر ورزش این دولت نخواهد بود.
سه روز قبل از اعلام رای اعتماد مجلس به سجادی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال از او حمایت کرد. یک روز بعد کاپیتان دوم تیم ملی هم از او حمایت کرد. البته هرکس دلش خواست می‌تواند از هر گزینه‌ای که دوست دارد حمایت کند؛ همان‌طور که مصطفی هاشمی هم از سجادی حمایت کرد. این افراد اما به‌واسطه‌ی جایگاهی که دارند، وظایفی هم بردوش می‌کشند.
صمد نیکخواه سجادی را «فردی سالم، ورزشکار حرفه‌ای و قهرمان» خطاب کرد که « از تحصیلات آکادمیک نیز برخوردار هست و تجربه مدیریتی لازم را هم داشته و تمام فاکتورهای لازم برای اداره موفق وزارت ورزش و جوانان را در اختیار دارد.» حامد حدادی هم گفت:
با توجه به تحصیلات عالیه، سوابق قهرمانی، مدیریتی و اجرایی در ورزش بی‌شک وجود فردی لایق همچون سجادی در حوزه کلان ورزش کشور امید تازه‌ای در جان ورزشکاران پرافتخار ایران عزیزمان را زنده خواهد کرد چرا که وی درد آشنا به معضلات ورزش در تمامی سطوح است.
البته که درباره حدادی مشخصا جمله‌ها متعلق به او نیست و برایش نوشته‌اند و او تایید کرده اما در نهایت این دو مصاحبه در کارنامه کاپیتان‌های اول و دوم تیم ملی بسکتبال ایران ثبت شد.
بعید میدانم هیچ‌کدام از این دو ورزشکار باتجربه که بیش از دو دهه در سطح اول بوده‌اند از کارنامه مشعشع وزیر جدید ورزش بی‌اطلاع باشد. آخرین هنرنمایی سجادی در ورزش مدیریت باشگاه سایپا بود که تیم فوتبالش قهرمان لیگ برتر بود اما سجادی آن را یازدهم تحویل داد. پرونده‌های فساد مالی آن دوره مشهورند: از اخاذی ۹۰ هزار دلاری مترجم از سرمربی تا پرداخت پاداش به افرادی که در عمل وجود نداشت. ماجراهای سجادی و باشگاه سایپا دوسیه‌ی هفتادمن کاغذ است. می‌گویند حتی حکم قضایی هم داشته و وقتی می‌خواسته بخزد توی هیات مدیره‌ی پرسپولیس از بالا گوشش را گرفته‌اند.
سجادی هرجا بوده یا عامل مدیران بالادستی بوده یا به‌قدری خراب کرده که در تاریخ پرخرابکاری ورزش ایران، بی‌سابقه است. چطور چنین کارنامه‌ای می‌شود «تمام فاکتورهای لازم برای اداره موفق وزارت ورزش و جوانان»؟ البته بد نیست قبل از اینکه مدیر جدیدی بیاید ما هم خودی نشان دهیم و به رسم «برره» تعظیم ریزی مقابلش بکنیم؛ مگر وزیر قبلی را که در دورانش روز بسکتبال مثل شب سیاه شد «سوپرایز» نکردیم و برایش جشن تولد نگرفتیم؟ یا مثلا وقتی رئیس کمیته ملی المپیک از جمله‌ی « ورزش ایران در آینده سقوط آزاد خواهد کرد.» لب ورچید و ناراحت شد، یک ساعت مانده به اعزام المپیک نیامدیم در کلاب هاوس خبرنگارهای تخصصی بسکتبال را متهم کردیم به کارنابلدی و اینکه «کجای دنیا اینطور است؟»
من هم در این فقره ایرادی به این دو عزیز نمی‌بینم. هرچه هست گویا برای «بودن» در ورزش این ممکلت راهی به جز این وجود ندارد. این‌ها هم خب می‌خواهند باشند. مسئله‌ی اصلی اما اینجاست که پس سهم بسکتبال چه می‌شود؟ مگر نه اینکه نیکخواه و حدادی با عنوان‌های کاپیتان تیم ملی و اولین لژیونر بسکتبال این حرف‌ها را زده‌اند؟ پس وقتی از نمد بسکتبال کلاهی دوخته‌ایم کاش وقتی تعظیم می‌کنیم آن کلاه را نگه داریم تا نیفتد.
ای کاش بسکتبال در دوره‌ی وزارت حمید سجادی به نان و نوایی برسد. هرچه نباشد تنها رشته‌ای بود که دو ستاره‌ی بزرگش، شناخته‌شده‌ترین مهره‌هایش را پای کار حمایت چشم‌بسته از او آورد.
